Πολλή σπέκουλα πέφτει σε έννοιες όπως «προοδευτικό» και «συντηρητικό», από αυτούς που θέλουν να σπείρουν τη σύγχυση στο λαό και να καλλιεργήσουν την απογοήτευση, με απώτερο στόχο τον αποπροσανατολισμό και τον έλεγχο των λαϊκών συνειδήσεων. Δεν είναι κάτι καινούριο, αλλά το δίλημμα επικαιροποιείται κάθε φορά σε προεκλογικές συνθήκες.

Ομως, ό,τι συμφέρει το λαό, δηλαδή τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, αποτελεί στοιχείο και προϋπόθεση της ανθρώπινης προόδου. Τι είναι, τελικά, εκείνο που συμφέρει το λαό, την εργατική τάξη; Είναι η διαρκής βελτίωση της ζωής του σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, που προφανώς, μέσα σ' ένα εκμεταλλευτικό σύστημα, προϋποθέτει διαρκή ταξικό αγώνα με σχέδιο και στρατηγική που φθάνει μέχρι και την πολιτική εξουσία. Tα πράγματα είναι καθαρά και δε χωράνε ερμηνείες. Αυτοί που έχουν τάξει ως στόχο τους να εμποδίσουν, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, την πρόοδο, προβαίνουν σε ανιστόρητους χαρακτηρισμούς, ότι, τάχα, οι κομμουνιστές είναι «συντηρητικοί», «παρωχημένοι», «οπισθοδρομικοί» και «δογματικοί». Τίποτα πιο ψεύτικο και πιο απατηλό.

Θεωρούν ότι είναι οπισθοδρομικό το να δουλεύουν όλοι οι εργαζόμενοι 5 μέρες τη βδομάδα, 7 ώρες τη μέρα με ανθρώπινο μισθό, ενώ, αντίθετα, θεωρούν ως προοδευτικό την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και τα υπερκέρδη των μονοπωλίων. Θεωρούν ως συντηρητικό αίτημα τη δωρεάν Παιδεία, τη δωρεάν Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και την Κοινωνική Ασφάλιση για όλους, ενώ γι' αυτούς είναι προοδευτικό η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών και το σαφάρι της καπιταλιστικής κερδοσκοπίας πάνω σε αυτές. Θεωρούν δογματισμό την αντίσταση στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση, και στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, γιατί γι' αυτούς αποτελεί πρόοδο η εξέλιξη προς το επιθετικότερο του καπιταλιστικού συστήματος. Εξίσου πρόοδος γι' αυτούς είναι οι πράσινες μπίζνες στο όνομα της «πράσινης οικονομίας». Το ίδιο πρόοδος είναι να ανέβουν τα όρια συνταξιοδότησης στα 67, ακόμα και πάνω από 70, ενώ είναι οπισθοδρόμηση η περιφρούρηση των δικαιωμάτων εργαζομένων και συνταξιούχων, που έχουν κατακτηθεί με αγώνες και αίμα τα τελευταία 100 χρόνια.

Ολα αυτά δείχνουν μιαν αλήθεια, πως η πρόοδος δεν είναι μια ουδέτερη έννοια, αλλά αποκτά δυναμική και ταξικό περιεχόμενο, όταν στο προσκήνιο βγαίνουν δυναμικά τα λαϊκά προβλήματα και οι λαϊκές ανάγκες. Αυτό ενοχλεί τις δυνάμεις του συστήματος, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τους άλλους εταίρους του ευρωμονόδρομου, και απαντούν σπέρνοντας σύγχυση. Ομως, η απάντηση είναι μια και προοδευτική. Ψήφος στο ΚΚΕ στην κάλπη της 7ης Ιούνη και μαζί στους αγώνες από την επόμενη κιόλας μέρα.